Prince of Persia: The Sands of Time jest czwartą edycją popularnej serii gier zręcznościowych, zapoczątkowanej w 1989 roku za sprawą Jordana Mechnera i firmy wydawniczej Broderbund. Nowy produkt powstał pod skrzydłami korporacji Ubi Soft Entertainment, a developingiem zajęło się słynne studio rodem z Montrealu, które stworzyło wcześniej m.in. Tom Clancy’s Splinter Cell. Wśród projektantów honorowe miejsce przewidziano rzecz jasna dla wspomnianego programisty – inicjatora sagi.

Kolejna odsłona przygód perskiego księcia została ponownie osadzona w fikcyjnym bliskowschodnim kraju z okresu rozkwitu średniowiecza. Główny bohater powraca z męczącej kampanii wojskowej i zatrzymuje się w gościnie u zaprzyjaźnionego władcy. W pałacu poznaje zdradzieckiego wezyra i pod jego wpływem uwalnia z klepsydry legendarne Piaski Czasu, stanowiące ogromne zagrożenie dla świata. Jednakże nieoczekiwanie pojawia się piękna, zagadkowa i potencjalnie niegodna zaufania niewiasta. Kobieta owa wydatnie wspomaga tytułowego herosa w przywracaniu normalnego stanu rzeczywistości.

Głównym założeniem rozgrywki jest eksplorowanie rozmaitych lokacji (orientalna architektura oraz charakterystyczna flora i fauna), celem podejmowania walki z napotkanymi przeciwnikami i odbierania pokonanym mniejszych lub większych fragmentów „kwarcowej zguby”. Te ostatnie są również źródłem nadprzyrodzonych mocy, związanych z kontrolowaniem upływu czasu, co czyni je szczególnie przydatnymi dla naszego śmiałka.

Autorzy postarali się o zachowanie elementów, specyficznych dla całego cyklu Prince of Persia, czyli wyjątkowo realistycznej animacji postaci ludzkich i pomysłowo rozwiązanego systemu posługiwania się bronią białą. Do tego dochodzi jeszcze wysoki stopień interaktywności otoczenia oraz szereg wirtualnych kamer, prezentujących przebieg akcji z perspektywy trzeciej osoby (TPP). Natomiast renderowaniem trójwymiarowej oprawy wizualnej zajmuje się specjalny „silnik” Jade, dysponujący bogatym wachlarzem zaawansowanych funkcji.

Prince of Persia: Dusza Wojownika:

Sequel znakomitego „Prince of Persia: The Sands of Time”, który przez wielu został okrzyknięty najlepszą grą akcji 2003 roku. Druga część wprowadza do rozgrywki kilka istotnych zmian, aczkolwiek podstawowe założenia rozgrywki pozostały niezmienione.

Tym razem tytułowy książę musi stoczyć walkę ze swym przeznaczeniem. Pewien mędrzec oznajmił mu, że wkrótce umrze. Bardzo szybko okazuje się, iż na Księcia poluje Dahaka, nieśmiertelna reinkarnacja przeznaczenia. Główny bohater wyrusza w niebezpieczną podróż, której zwieńczeniem będzie dotarcie do pewnej przeklętej wyspy. Atmosfera gry jest zdecydowanie bardziej mroczna niż w pierwszej części. Książę musi stawić czoła swym największym obawom. Na swojej drodze napotka hordy krwiożerczych potworów.

Właściwa rozgrywka przebiega w zbliżony sposób do pierwszej części „PoP”. Książę musi pokonywać liczne przeszkody, radzić sobie z mniej lub bardziej skomplikowanymi mechanizmami, unikać pułapek, a także walczyć. Ten ostatni element przeszedł spore modyfikacje. W grze zastosowano nowy moduł odpowiedzialny za walkę – Free-Form Fighting System. W założeniach ma on umożliwić graczowi dowolną manipulację otoczeniem i przeciwnikami, tak aby mógł sprawniej ich pokonywać. Tytułowy Książę jest teraz znacznie silniejszy, posiadł nowe umiejętności, z których może korzystać w trakcie walki, a na dodatek może używać arsenału różnych broni. W sequelu zastosowano również zupełnie nowy system odpowiedzialny za ataki na odległość, dzięki czemu gracz nie musi już stawać do bezpośrednich starć, tylko może razić wrogów z bezpiecznej odległości. Obecny w pierwszej części Sztylet Czasu doczekał się niewielkiego upgrade’u, dzięki czemu może on pustoszyć dusze przeciwników.

Sequel „Prince of Persia” jest dłuższy od pierwszej części. Ponadto, w nagrodę za ukończenie zabawy gracz nagradzany jest cennymi bonusami. Oprawa wizualna produktu doczekała się niewielkich ulepszeń. Autorzy gry położyli szczególny nacisk na ponury wygląd otoczenia, tak aby dopasować je do klimatu rozgrywki.

Prince of Persia: Dwa Trony:

Prince of Persia 3, to kolejna, po Sands of Time i Warrior Within, część znakomitej, „odmłodzonej” serii gier traktujących o przygodach perskiego Księcia. W jednym z zakończeń wspomnianego Warrior Within, Książę ratuje swoją ukochaną i wraz z nią powraca z Wyspy Czasu do Babilonu. Niestety, zamiast spokoju, który komu, jak komu, ale Księciu bardzo by się przydał, zastają swoją ojczyznę pogrążoną w wojnie. Co gorsza, lud zwraca się przeciw własnemu władcy. Nasz bohater zostaje schwytany ale jego miłość, Kaileena poświęca się i uwalnia Piaski Czasu aby go ratować. Rzucony na ulice miasta, ścigany jako uciekinier, Książę odkrywa, iż jego wcześniejsze zmagania przyczyniły się do narodzin Mrocznego Księcia, którego duch stopniowo zaczyna zdobywać władzę nad głównym bohaterem gry.

Dzięki takiemu rozwojowi fabuły gracze mają okazję poprowadzić do boju i rozwijać umiejętności dwóch różnych postaci. Można powiedzieć, iż rozwiązanie to oferuje nam dwie gry w jednej. Zarówno Książę, jak i mroczna jego wersja, mają różne style walki, moce, charaktery oraz zdolności. System walki, Free-Form Fighting, został znacznie rozbudowany i eksterminacja kolejnych przeciwników jest teraz jeszcze bardziej ekscytująca. Oprócz walki w zwarciu możemy korzystać ze śmiercionośnego Sztyletu Czasu lub też możemy odesłać wroga do Mahometa jednym, zabójczym ciosem przy wykorzystaniu sztuki skradania i skrytobójstwa.

Akcja gry została przeniesiona do miasta Babilon, w czasie gry podziwiamy więc spektakularne bitwy na dachach, bierzemy udział w potyczkach i pogoniach w splątanej sieci ulic bądź też wpadamy w zasadzkę (lub sami takową zastawiamy) w mrocznych, podziemnych przejściach. W trzeciej części przygód Księcia powracają znane nam wcześniej moce Piasków Czasu – spowolnienie lub cofnięcie czasu. Twórcy zaimplementowali jednak kilka nowych funkcjonalności tej bardzo przydatnej „broni”. Mimo, iż główny nacisk położono na akcję i walkę, w PoP 3 nie zabrakło także elementów zręcznościowych oraz zadań wymagających nieco umysłowej gimnastyki.

Prince of Persia:

Najnowsza odsłona „Księcia Persji” stworzona została przez studio Ubisoft Montreal – to samo, które odpowiada za trzy poprzednie edycje PoP – Sands of Time, Warrior Within i The Two Thrones. Stanowi ona jednak początek zupełnie nowego rozdziału przygód tytułowego bohatera. Zupełnie nowy świat, nowa fabuła i nowy książę. Grę napędza silnik o nazwie Anvil (ten sam, który został użyty w Assassins Creed).

Fabuła nawiązuje do mitu jednej z najstarszych religii – monoteistycznego Zaratusztrianizmu. Ormuzd (Bóg Światła) i jego przeciwieństwo Ahriman (Bóg Ciemności) tworzą stale splecioną parę, która toczy ze sobą bezustanny bój o władzę nad światem. Ormuzd zwycięża swojego brata i zamyka go w Drzewie Życia ukrytym gdzieś na magicznej oazie. Zbiera następnie lud Ahura i rozkazuje im strzec Drzewa.

Mijają dwie generacje i lud Ahura zaczyna wymierać i tracić nadzieję. Ahriman postanawia to wykorzystać, zbiega ze swego więzienia i odbudowuje skorumpowany i zepsuty świat w magicznej oazie. Książę z Persji musi pokonać Ahrimana i powstrzymać go przed zarażeniem całego świata.

Rozgrywka polega na ocaleniu legendarnego Drzewa Życia, a dokładniej na stopniowym uzdrawianiu zepsutej oazy – (vide Okami, Shadow of Colossus czy The Legend of Zelda: Twilight Princess). By tego dokonać, bohater musi zabić bossów – strażników, którzy „zatruwają” dane obszary ziemi. Chociaż walka jest wciąż istotną częścią gry, to nieprzyjaciół jest liczbowo mniej niż w poprzednich częściach serii (za to odznaczają się znacznie większą siłą). Dominują potyczki jeden na jeden (na miecze). Pomoże nam w tym także nowy, ulepszony system walki pozwalający na wyklepanie widowiskowych combosów.

Ważniejszą innowacją jest druga postać, która przez cały czas towarzyszy nam w przygodzie, tzw. „support character”. Postacią tą jest Elika. Co ważne, jest ona niezwykle pomocna zarówno w trakcie walki (posiada magiczne zdolności), odnajdywaniu drogi czy rozwiązywaniu zagadek. Nie jest ciężarem, o który trzeba stale dbać i go pilnować. Wszędzie doskonale daje sobie radę.

W dalszym ciągu autorzy stawiają na platformowy aspekt gry. Książę może skakać i wspinać się niemal wszędzie, czyli akrobatyka w pełnym tego słowa znaczeniu. Ponadto połączono elementy liniowości z otwartym światem. Bohater może swobodnie zwiedzać lokacje, lub podjąć się jakiegoś dowolnego, wybranego przez siebie zadania.

Programiści zrywają też z dotychczasową konwencją artystyczną serii – tym razem mamy do czynienia z grafiką w technologii cel-shading oraz nowymi rozwiązaniami w prezentowaniu wydarzeń, które oglądamy na ekranach naszych konsol i komputerów. Oprawa jest subtelna i bardzo szczegółowa, a Książe pozyskał nowy image.

Prince of Persia: Zapomniane Piaski:

Prince of Persia: Zapomniane Piaski to kolejna opowieść o nieustraszonym Księciu Persji. Produkcja stanowi powrót do rozwiązań znanych z trylogii: Piaski Czasu, Dusza Wojownika oraz Dwa Trony, wydawanej w latach 2003-2005. Fabularnie Zapomniane Piaski uzupełniają siedmioletnią, nieznaną lukę w historii Księcia Persji, czyli okres pomiędzy Piaskami Czasu oraz Duszą Wojownika. Dają nam zatem odpowiedź na istotne pytanie: jakie wydarzenia wpłynęły na drastyczną i mroczną przemianę księcia?

Gra rozpoczyna się tuż po wydarzeniach znanych z Piasków Czasu. W czasie wyczerpującej podróży po regionie Azad Książę Persji postanawia zatrzymać się na moment w królestwie swego brata. Nieoczekiwanie dostrzega potężną armię szturmującą centralny pałac. Nie namyślając się zbyt długo postanawia jeszcze raz skorzystać z mocy Piasków Czasu i uratować królestwo przed totalną anihilacją. Decyzja ta jest zarazem początkiem kolejnej wielkiej przygody.

Mechanika rozgrywki w dużym stopniu przypomina system znany z Piasków Czasu i Duszy Wojownika. Zabawa jest zatem podzielona na dwa główne elementy – widowiskową walkę z przeciwnikami, a także spektakularne pokonywanie lokacji zaprojektowanych przez artystów z Ubisoft. Do łask powraca tu kontrola Piasków Czasu, zapewniająca Księciu Persji pewnego rodzaju nieśmiertelność. Przed zejściem z tego świata chroni go bowiem możliwość cofnięcia czasu. W Zapomnianych Piaskach książę jest dodatkowo w stanie nadzorować siły natury i wykorzystywać je do własnych celów (np. podczas walk lub rozwiązywania zagadek środowiskowych).

Prince of Persia: Zagubione Piaski napędza silnik graficzny Anvil, który wcześniej znalazł zastosowanie m.in. w dwóch odsłonach serii Assassin’s Creed, Prince of Persia z 2008 roku oraz Shaun White Snowboarding. Warto również odnotować, że głos zwinnemu protagoniście podkłada ponownie Yuri Lowenthal (znany z dwóch pierwszych odsłon trylogii).